środa, 14 października 2015

Na wopyće pola nas Serbow./ W odwiedzinach u Łużyczan.

Ja som rad na swójim blogu twariś bok serskich a serbskich kjarcmow, gosćencow, restauracijow, lodow, źož móžo se na serski/serbski dorozměś:
1/ http://www.wjelbik.de/sorbisches-restaurant-hotel-lausitz/impressum


Wjelgin dobra ideja! How móžno se na serbski dorozměś. Bóžko we Dolnej Łužycy tak rownych kjarcmow abo restauracijow z serskeju rěcu njejo namakaš. Se wě, až Serske z Dolnej Łužycy teke mógali by na swóju maminu rěc z gjardosću glědaś, a na serski swójich gósći huwitaś a pór słow a sadow w tu rědnej rěcy groniś. Snaź taki nałog by to wjelgin zajmna ideja była.

czwartek, 8 października 2015

Kursa za sersku rěc w serskich medjach!/ Kurs łużyckiego w łużyckich mediach?!

Źinsa jo mnjo k głowje pśišło nowe pšašanje. Cogodla w serskich medjach tego krotkego kursa za sersku rěc njedajo? W tom cełym wójowanju wo sersku rěc, pótakem projekt "Witaj" ten medjalny źěl felujo. Co z tom źo, huknjenje seršćiny we źiśowni, zakładnej šuli a gymnaziju, zwiskujucy ze študerowanjem tutej rěcy kompletne njejo. Se myslim, až pitśku zabyto tu wo tych dorosćonych. Zawěsće jo Šula za dolnoserbsku rěc a kulturu w Chóśebuzu/ Chociebużu kněni Marii Elikowskiej-Winklerowej. Bóžko kak som doglědnuł we bejnej licbje reportaży RBB "Telewizju Łužyca " jo młogi rěd serskich luźi, kenž njejo běžnje serski pika, ale po źělach serske móžnosći ma. Stej to luźe we starstwje 40-60 lět, kótare pśi wšakich gozbach rad k tomu serskemu pór słowow na serski gronje. Weto njok wjele na serski powědaś. Wóni równo tak ako druge njejo pójdu do šuli kněni Marije do Chóśebuza. Snaź za nijch nuza buźo pśikład ten cas felowaś za to, sromota, abo njewěm hyšći z kakej nuzy, ale tak rownym luźam dla, winowato tych pěś minut w serskim radio abo telewizji za serski kurs namakaś. Snaź ta krotka kursa mógło by pór słowow, dwa tśi sada na dolnoserski byś. Zawěsće z cełego na zachopjeńku buźo dosć. Snaź wšykne luźe njetrěbali by pśewjele casu za to, a młoge mógali by mimo sromoty w maminej serskej rěcy něco groniś. Se myśli, až źěk tómu pracowanju prestiža serskej rěcy by bejnje rosła. Pśedšmek tu ideji som k "Super kokośe" w Dešnje/ Desznie dolabował. Tedy tu moderatorka z dobrym skutkom hopytowała tych luźi na jadnego huwitanja na serski nahuknuś . Zawesće take krotkie huknjenje na serski buźo k dobremu nic jano tym Serskem w starstwje 40-60 lět, humějucym serski pó źělach, ale teke tym w starstwje 20-40, kenž cuju se ako Serske . Bóžko wóni serskej rěcy njeznaju , ale ako starjejšej rozsuźili ju huknjenje za swóje źiśi a posyłaju je k źiśownji a šuli, źož wónej huknu serski. Se myslim, až take procowanje moderatorow radja a telewiziju jo wjelgin dobra ideja . 
Póstrowy!
Tomasz Olgierd Major 


Dzisiaj przyszło mi do głowy nowe pytanie. Dlaczego w nie ma w programach łużyckich krótkich kursów języka dolnołużyckiego? W tym całym wojowaniu o język dolnołużycki, czyli projekt "Witaj". Co za tym idzie nauka języka w przedszkolu, szkole podstawowej, średniej, łącznie ze studiami tego języka trochę zapomniano o dorosłych. Oczywiście jest szkoła Języka Dolnołużyckiego i Kultury w Chóśebuzu/ Chociebużu Pani Marii Elikowskiej-Winklerowej. Niestety jak zauważyłem w wielu reportażach oglądając RBB "Telewizję Łužyca" jest wielu ludzi ze szczątkową znajomością języka dolnołużyckiego w wieku 40-60 lat, którzy przy rożnych okazjach chętnie się to tego przyznają, ale nie dają się namówić na dłuższą rozmowę po łużycku. Oni również nie pójdą do szkoły językowej Pani Marii. Choćby z braku czasu, wstydu, nie wiem jeszcze z jakiego powodu, ale dla takich ludzi powinno wygospodarować się zwyczajne pięć minut w łużyckim radio lub telewizji na krotki kurs języka dolnołużyckiego kilka słów, dwa trzy zdania całkowicie wystarczy. Zaoszczędziłoby to wszystkim wiele czasu, a wielu ludzi mogłoby bez wstydu posługiwać się swoim ojczystym językiem. Zapewne prestiż tego języka też wiele by zyskał. Na tak krótkich kursach. Przedsmak tego pomysłu doświadczyłem na "Super kokośe" w Dešnje/ Desznie, gdzie prowadząca próbowała z dobrym skutkiem nauczyć ludzi powitania.Zapewne takie krótkie nauczanie języka dolnołużyckiego przyda się nie tylko tym Łużyczanom w wieku 40-60 lat mającym szczątkową znajomość języka dolnołużyckiego, ale też tym w wieku 20-40, którzy czują się Łużyczanami, nie znają języka ojczystego (dolnołużyckiego), ale swoje dzieci posyłają do przedszkola i szkoły, gdzie uczą się języka dolnołużyckiego. Takie działanie radia i telewizji uważam za bardzo dobry pomysł.
Pozdrawiam!
Tomasz Olgierd Major